Verse of the Day
After the Israelites left Egypt and built the tabernacle in the wilderness, something important needed to happen next. God wanted to dwell among His people; but for that to happen, they needed to be clean, holy, and set apart. That’s where the Book of Leviticus begins. It is like a guidebook from God, showing how sinful people could live close to a HOLY God.
Leviticus is filled with instructions – but they’re not random rules. They are sacred steps for worship, cleansing, and holiness. It begins with five main offerings: the burnt offering, grain offering, peace offering, sin offering, and guilt offering. Each one had a purpose, whether it was to say thank you, to make peace, or to seek forgiveness. Then, we meet the priests; especially Aaron and his sons – who were chosen to serve between God and the people. Their garments, rituals, and responsibilities all pointed to something deeper: how access to God requires preparation and purity.
God also gave clear laws about what was clean and unclean; what the people could eat, how they should treat diseases, how to handle childbirth, and even how to live in their homes and community. It may seem strange to us now, but every law was teaching Israel that God is holy, and that being near Him requires a different way of life.
There’s a very special day in the middle of Leviticus; the Day of Atonement. On this one day each year, the high priest would enter the Most Holy Place with blood to cover the sins of the people. It was the most sacred moment of the year and a shadow of something greater to come.
Later, God lays out the holiness code – laws about justice, purity, care for the poor, honest business, and honoring the sabbath. God wasn’t just concerned about sacrifices. He cared about how people treated each other, because holiness was not only for the tabernacle, but also for everyday life.
Here’s a secret worth remembering: the word “holy” appears 94 times in 77 verses in Leviticus. That’s no accident. The entire book is about making a people holy so they can belong to a holy God. And the deeper secret? Everything in Leviticus – the sacrifices, the priests, the cleansing, and the feasts – points ahead to Jesus Christ. He is our High Priest. He is our sacrifice. He is our way to God.
Leviticus may feel like a book of rituals, but in truth, it’s a book of relationship. God was saying to Israel, “I want to live with you. But for that to happen, you must be clean.” And through every command, God was slowly preparing His people to understand the beauty of holiness and the cost of being near Him.
Our Lesson
The Book of Leviticus was not just about rules for ancient Israel. It is a picture; a shadow – of what the New Creation life should look like today. In those days, God’s presence rested in the tabernacle, and only the clean could come near. But today, something even more sacred has happened: God’s Spirit dwells within us. We are now the temple. We are the holy place.
Paul writes in 1 Corinthians 6:19, “Do you not know that your body is the temple of the Holy Spirit who is in you… therefore glorify God in your body and in your spirit, which are God’s.”
This means our lives; our thoughts, our actions, our choices – must be clean. But instead, many times, this temple is polluted. Polluted by worldly desires, by selfish passions, by things that don’t belong in the presence of a holy God.
In Leviticus, being close to God required a different way of life. Not like the nations around them. Not like the customs of Egypt or Canaan. And that is the same call for us. Jesus said in Matthew 7:14, “Narrow is the way which leads unto life, and few there be that find it.”
This narrow way is the path of holiness. It is not easy. It is filled with sacrifices; not of bulls and goats – but of self. We offer our pride, our ego, our desires on the altar daily, saying as Paul said, “I die daily” (1 Corinthians 15:31).
In the center of Leviticus was the Day of Atonement – a sacred moment when one man, the high priest, entered the Most Holy Place with blood to cover the sins of the people. That was a shadow. But in reality, Christ is the centre of God’s plan & he entered the true Most Holy Place in heaven with His own blood; not just to cover sins, but to pay the full price. Hebrews 9:12 says, “He entered once for all into the holy places… by His own blood, thus securing eternal redemption.”
That one sacrifice was enough for all of Adam’s race. A full ransom. A complete offering. And now, because of that, the door is open for us to be truly holy; not by law, but by love. Not by command, but by transformation.
Just as holiness in Leviticus touched everything; from what people ate, to how they treated others, to how they worshiped – so too, our holiness is not just in church or prayer, but in every moment of life. How we speak. How we forgive. How we work. How we love.
Peter reminds us in 1 Peter 1:15-16, “Be holy in all your conduct, because it is written, ‘Be holy, for I am holy.’”
And Paul says in Romans 12:1, “Present your bodies a living sacrifice, holy, acceptable unto God, which is your reasonable service.”
So let us remember – holiness is not optional. It is the only path that brings us closer to the Father. The Spirit within us is holy, and our lives must show it. Not in perfection, but in a daily walk toward becoming like Christ – our greater High Priest, our perfect Sacrifice, our way to God.
Let us cleanse the temple. Let us walk the narrow way. Let us reflect the beauty of holiness – not just in rituals, but in real life.
And let this be our prayer: “Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit within me.” (Psalm 51:10)
Prayer
Heavenly Father,
Thank You for making us Your dwelling place. Cleanse our hearts and minds. Help us walk the narrow way, living a life that reflects Your holiness. Let our daily steps be a sacrifice of love and obedience.
In Jesus Christ’s name we pray, Amen.
இன்றைய நாளின் வசனம்
இன்றைய நாளின் வசனம்: “உங்கள் தேவனும் கர்த்தருமாகிய நான் பரிசுத்தர், ஆகையால் நீங்களும் பரிசுத்தராயிருங்கள்.” – லேவியராகமம் 19:2
எகிப்தை விட்டு இஸ்ரயேலர் வெளியேறி, வனாந்தரத்தில் ஆசாரிப்புக் கூடாரத்தைக் கட்டிய பிறகு, அடுத்து ஒரு முக்கியமான நிகழ்வு நடக்க வேண்டியிருந்தது. தேவன் தன் மக்களிடையே வசிக்க விரும்பினார்; ஆனால் அது நடக்க, அவர்கள் சுத்தமாகவும், பரிசுத்தமாகவும், தனிப்படுத்தப்பட்டவர்களாகவும் இருக்க வேண்டியிருந்தது. அங்குதான் லேவியராகமம் தொடங்குகிறது. இது தேவனிடமிருந்து வந்த ஒரு வழிகாட்டி புத்தகம் போன்றது, பாவிகளான மக்கள் ஒரு பரிசுத்த தேவனுடன் எவ்வாறு நெருக்கமாக வாழ முடியும் என்பதைக் காட்டுகிறது.
லேவியராகமம் அறிவுறுத்தல்களால் நிரம்பியுள்ளது – ஆனால் அவை சீரற்ற விதிகள் அல்ல. அவை ஆராதனை, சுத்திகரிப்பு மற்றும் பரிசுத்தத்திற்கான புனிதமான படிகளாகும். இது ஐந்து முக்கிய பலிகளுடன் தொடங்குகிறது: தகன பலி, தானிய பலி, சமாதான பலி, பாவநிவாரண பலி மற்றும் குற்றநிவாரண பலி. ஒவ்வொன்றும் ஒரு நோக்கத்திற்காக இருந்தது, அது நன்றி சொல்வது, சமாதானம் செய்வது அல்லது மன்னிப்பு கேட்பது. பின்னர், நாம் ஆசாரியர்களைச் சந்திக்கிறோம்; குறிப்பாக ஆரோன் மற்றும் அவரது மகன்கள் – அவர்கள் தேவனுக்கும் மக்களுக்கும் இடையே பணியாற்ற தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டவர்கள். அவர்களின் ஆடைகள், சடங்குகள் மற்றும் பொறுப்புகள் அனைத்தும் ஒரு ஆழமான விஷயத்தை சுட்டிக்காட்டின: தேவனை அணுகுவதற்கு ஆயத்தம் மற்றும் தூய்மை எவ்வாறு தேவைப்படுகிறது.
தேவன் சுத்தமானவை மற்றும் அசுத்தமானவை பற்றிய தெளிவான சட்டங்களையும் கொடுத்தார்; மக்கள் என்ன சாப்பிடலாம், நோய்களுக்கு எவ்வாறு சிகிச்சையளிக்க வேண்டும், பிரசவத்தை எவ்வாறு கையாள வேண்டும், மற்றும் அவர்களின் வீடுகளிலும் சமூகத்திலும் எவ்வாறு வாழ வேண்டும் என்பதைப் பற்றியும். இது இப்போது நமக்கு விசித்திரமாகத் தோன்றலாம், ஆனால் ஒவ்வொரு சட்டமும் இஸ்ரயேலுக்கு தேவன் பரிசுத்தமானவர் என்றும், அவருக்கு அருகில் இருப்பதற்கு வித்தியாசமான வாழ்க்கை முறை தேவை என்றும் கற்றுக் கொடுத்தது.
லேவியராகமத்தின் நடுவில் ஒரு மிகவும் சிறப்பான நாள் உள்ளது; பாவநிவாரண நாள். ஆண்டுக்கு ஒரு முறை இந்த நாளில், பிரதான ஆசாரியர் மக்களின் பாவங்களை மூடுவதற்காக இரத்தத்துடன் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் நுழைவார். இது ஆண்டின் மிக புனிதமான தருணமாக இருந்தது, மேலும் வரவிருக்கும் ஒரு மிகப்பெரிய விஷயத்தின் நிழலாக இருந்தது.
பின்னர், தேவன் பரிசுத்தக் குறியீட்டை வெளிப்படுத்துகிறார் – நீதி, தூய்மை, ஏழைகளுக்கான கவனிப்பு, நேர்மையான வணிகம் மற்றும் ஓய்வுநாளைக் கடைப்பிடிப்பது பற்றிய சட்டங்கள். தேவன் பலிகளைப் பற்றி மட்டும் அக்கறை கொள்ளவில்லை. மக்கள் ஒருவருக்கொருவர் எவ்வாறு நடந்து கொள்கிறார்கள் என்பதைப் பற்றி அவர் அக்கறை கொண்டிருந்தார், ஏனெனில் பரிசுத்தம் என்பது ஆசாரிப்புக் கூடாரத்திற்கு மட்டுமல்ல, அன்றாட வாழ்க்கைக்கும் பொருந்தும்.
நினைவில் கொள்ள வேண்டிய ஒரு ரகசியம் இங்கே: “பரிசுத்தம்” என்ற சொல் லேவியராகமத்தில் 77 வசனங்களில் 94 முறை தோன்றுகிறது. இது தற்செயல் அல்ல. முழு புத்தகமும் பரிசுத்த தேவனுக்கு சொந்தமானவர்களாக இருக்க, மக்களை பரிசுத்தமாக்குவதைப் பற்றியது. மேலும் ஆழமான ரகசியம்? லேவியராகமத்தில் உள்ள அனைத்தும் – பலிகள், ஆசாரியர்கள், சுத்திகரிப்பு மற்றும் பண்டிகைகள் – இயேசு கிறிஸ்துவை முன்னோடியாக சுட்டிக்காட்டுகின்றன. அவரே நமது பிரதான ஆசாரியர். அவரே நமது பலி. அவரே தேவனை அணுகுவதற்கான நமது வழி.
லேவியராகமம் சடங்குகளின் புத்தகமாக தோன்றலாம், ஆனால் உண்மையில், இது உறவின் புத்தகம். தேவன் இஸ்ரயேலிடம், “நான் உங்களோடு வசிக்க விரும்புகிறேன். ஆனால் அது நடக்க, நீங்கள் சுத்தமாக இருக்க வேண்டும்” என்று சொன்னார். ஒவ்வொரு கட்டளையின் மூலமும், தேவன் தன் மக்களை பரிசுத்தத்தின் அழகையும், அவருக்கு அருகில் இருப்பதின் விலையையும் புரிந்துகொள்ள மெதுவாக ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருந்தார்.
நமக்கானப் பாடம்
லேவியராகமம் என்பது முந்தைய இஸ்ரயேலுக்கான விதிகள் மட்டுமல்ல. இது ஒரு காட்சி; ஒரு நிழல் – இன்று புதிய சிருஷ்டி வாழ்க்கை எப்படி இருக்க வேண்டும் என்பதைக் காட்டுகிறது. அந்த நாட்களில், தேவனின் பிரசன்னம் ஆசாரிப்புக் கூடாரத்தில் தங்கியிருந்தது, மேலும் சுத்தமானவர்கள் மட்டுமே அருகில் வர முடியும். ஆனால் இன்று, இன்னும் புனிதமான ஒன்று நடந்துள்ளது: தேவனின் ஆவி நமக்குள் வசிக்கிறது. நாமே இப்போது ஆலயம். நாமே பரிசுத்த ஸ்தலம்.
பவுல் 1 கொரிந்தியர் 6:20 இல் எழுதுகிறார், “கிரயத்துக்குக் கொள்ளப்பட்டீர்களே; ஆகையால் தேவனுக்கு உடையவைகளாகிய உங்கள் சரீரத்தினாலும் உங்கள் ஆவியினாலும் தேவனை மகிமைப்படுத்துங்கள்.” இதன் பொருள், நமது வாழ்க்கை; நமது எண்ணங்கள், செயல்கள், தேர்வுகள் – எல்லாம் சுத்தமாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் பல முறைகள், இந்த ஆலயம் மாசுபடுகிறது. உலக ஆசைகளால், சுயநல பாசங்களால், பரிசுத்த தேவனின் முன்னிலையில் இருக்கக்கூடாத விஷயங்களால் மாசுபட்டுள்ளது.
லேவியராகமத்தில், தேவனுக்கு அருகில் இருப்பதற்கு வித்தியாசமான வாழ்க்கை முறை தேவைப்பட்டது. அவர்களைச் சுற்றியுள்ள தேசங்களைப் போல அல்ல. எகிப்து அல்லது கானானின் பழக்கவழக்கங்களைப் போல அல்ல. அதுவே நமக்கும் இன்றைய அழைப்பு. இயேசு மத்தேயு 7:14 இல் சொன்னார், “ஜீவனுக்குப்போகிற வாசல் இடுக்கமும், வழி நெருக்கமுமாயிருக்கிறது; அதைக் கண்டுபிடிக்கிறவர்கள் சிலர்.” இந்த இடுக்கமான வழியே பரிசுத்தத்தின் பாதை. இது எளிதானது அல்ல. இது பலிகளால் நிரம்பியது; எருதுகள் மற்றும் ஆடுகளின் பலி அல்ல – ஆனால் சுயத்தின் தியாகம். நாம் நமது பெருமை, அகங்காரம், ஆசைகளை தினமும் பலிபீடத்தில் செலுத்துகிறோம், பவுல் சொன்னது போல், “நான் அனுதினமும் சாகிறேன்” (1 கொரிந்தியர் 15:31).
லேவியராகமத்தின் மையத்தில் பாவநிவாரண நாள் இருந்தது – ஒரு புனிதமான தருணம், பிரதான ஆசாரியராகிய ஒருவர் மக்களின் பாவங்களை மூடுவதற்காக இரத்தத்துடன் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் நுழைந்தார். அது ஒரு நிழல். ஆனால் உண்மையில், கிறிஸ்து கடவுளின் திட்டத்தின் மையமாக உள்ளார், அவர் தன் சொந்த இரத்தத்துடன் பரலோகத்தில் உண்மையான மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திற்குள் நுழைந்தார்; பாவங்களை மூடுவதற்காக மட்டுமல்ல, முழு விலையையும் செலுத்துவதற்காக. எபிரெயர் 9:12 கூறுகிறது, “தம்முடைய சொந்த இரத்தத்தினாலும் ஒரேதரம் மகா பரிசுத்த ஸ்தலத்திலே பிரவேசித்து, நித்திய மீட்பை உண்டுபண்ணினார்.”
அந்த ஒரே பலி ஆதாமின் முழு இனத்திற்கும் போதுமானது. முழுமையான மீட்புப் பலி. முழுமையான காணிக்கை. இப்போது, அதன் காரணமாக, நாம் உண்மையிலேயே பரிசுத்தமாக இருக்க கதவு திறக்கப்பட்டுள்ளது; சட்டத்தால் அல்ல, அன்பினால். கட்டளையால் அல்ல, மாற்றத்தால்.
லேவியராகமத்தில் பரிசுத்தம் எல்லாவற்றையும் தொட்டது போல; மக்கள் உண்ணும் உணவு முதல், ஒருவருக்கொருவர் நடந்துகொள்ளும் விதம், ஆராதனை செய்யும் முறை வரை – அதேபோல், நமது பரிசுத்தம் தேவாலயத்தில் அல்லது ஜெபத்தில் மட்டுமல்ல, வாழ்க்கையின் ஒவ்வொரு தருணத்திலும் இருக்க வேண்டும். நாம் எவ்வாறு பேசுகிறோம். எவ்வாறு மன்னிக்கிறோம். எவ்வாறு வேலை செய்கிறோம். எவ்வாறு அன்பு காட்டுகிறோம்.
1 பேதுரு 1:15-16 இல் பேதுரு நமக்கு நினைவூட்டுகிறார், “உங்களை அழைத்தவர் பரிசுத்தராயிருக்கிறதுபோல, நீங்களும் உங்கள் நடக்கைகளெல்லாவற்றிலேயும் பரிசுத்தராயிருங்கள். நான் பரிசுத்தர், ஆகையால் நீங்களும் பரிசுத்தராயிருங்கள் என்று எழுதியிருக்கிறதே.”
பவுல் ரோமர் 12:1 இல் சொல்கிறார், “நீங்கள் உங்கள் சரீரங்களைப் பரிசுத்தமும் தேவனுக்குப் பிரியமுமான ஜீவபலியாக ஒப்புக்கொடுக்கவேண்டுமென்று, தேவனுடைய இரக்கங்களை முன்னிட்டு உங்களை வேண்டிக்கொள்ளுகிறேன்; இதுவே நீங்கள் செய்யத்தக்க புத்தியுள்ளஆராதனை.”
ஆகையால், நினைவில் கொள்வோம் – பரிசுத்தம் விருப்பத்திற்குரியது அல்ல. அது நம்மை பிதாவிடம் நெருங்கிச் செல்லும் ஒரே பாதை. நம்முள் வசிக்கும் ஆவி பரிசுத்தமானது, நம் வாழ்க்கை அதைக் காட்ட வேண்டும். பரிபூரணத்தில் அல்ல, ஆனால் கிறிஸ்துவைப் போல மாறுவதற்கான தினசரி நடைப்பயணத்தில். – நமது பிரதான ஆசாரியர், நமது நிறைவான பலி, தேவனை அணுகுவதற்கான நமது வழி.
ஆலயத்தை சுத்திகரிப்போம். இடுக்கமான வழியில் நடப்போம். பரிசுத்தத்தின் அழகை சடங்குகளில் மட்டுமல்ல, நிஜ வாழ்க்கையில் பிரதிபலிப்போம். இதுவே நமது ஜெபமாக இருக்கட்டும்: “தேவனே, சுத்த இருதயத்தை என்னிலே சிருஷ்டியும், நிலைவரமான ஆவியை என் உள்ளத்திலே புதுப்பியும்.” (சங்கீதம் 51:10)
ஜெபம்
பரலோக பிதாவே,
எங்களை உமது வாசஸ்தலமாக மாற்றியதற்கு நன்றி. எங்கள் இருதயங்களையும் சிந்தையையும் சுத்திகரியுங்கள். இடுக்கமான வழியில் நடக்க உதவுங்கள், உமது பரிசுத்தத்தை பிரதிபலிக்கும் வாழ்க்கையை வாழ உதவுங்கள். எங்கள் அன்றாட அடிகள் அன்பு மற்றும் கீழ்ப்படிதலின் பலியாக இருக்கட்டும்.
இயேசு கிறிஸ்துவின் நாமத்தில் ஜெபிக்கிறோம் பிதாவே, ஆமென்.
© 2023 The Millennium Post